Zo aan het begin van een heel nieuw jaar maak ik altijd de balans op. ‘Wie ben ik’, ‘Wat doe ik en waarom, en vind ik dit leuk’., zijn vragen die ik mijzelf dan stel. Met als uiteindelijke main question: waar ga ik naartoe in 2017?
Goed, vraag 1. Wie ben ik? Ik ben vrouw, moeder, echtgenote, vriendin, werknemer, pedagogisch medewerker, dochter, student, vrijwilliger, hulpouder en stagiair. Dit zijn ‘slechts’ enkele rollen die ik dagelijks vervul. Ik houd al een aantal jaar heel wat ballen in de lucht. Af en toe valt er één, af en toe gooi ik er één weg en wordt die vervangen door een nieuwe bal. En soms jongleer ik gewoon een poos succesvol door.
Vraag 2. Wat doe ik? Ik probeer thuis een huishouden te runnen, maar vooral de beste moeder te zijn voor mijn kinderen die ik kan zijn. Ik werk 3 dagen in de week op een kinderdagverblijf, ik sport, ik geef af en toe gastlessen ‘Muziek op schoot’ en peuter/kleuteryoga. Ik studeer nog steeds en loop voor die studie inmiddels ook stage.
Vraag 3. Waarom doe ik alles? En vind ik dat nog leuk? Volmondig: ja. De zaken die ik minder leuk vind, zijn het afgelopen jaar naar de achtergrond gedreven. Ik ben mijzelf volop aan het ontwikkelen om zo met nog meer kennis mijn werk te doen en nog meer kinderen en ouders extra te kunnen ondersteunen waar dit nodig is. Motiveren van anderen is voor mij een belangrijke drijfveer. Mensen kunnen zoveel meer dan zij zelf soms denken.
Ik doe veel en wil veel. Maar blijf ik wel in balans?
Soms is de balans een beetje zoek. Gelukkig merk ik dat vrij snel bij mijzelf en grijp ik op tijd in. Het ‘druk- zijn’ is iets van deze tijd. Ik hoor het veel om me heen. Jonge ouders zijn ook vaak druk. Er wordt van alle kanten aan ze getrokken. Werk, vrienden, sportclubs, familie… Als jonge ouders is het soms moeilijk om daar een goede balans in te vinden. En dat merk je dan aan de kinderen.
Laatst vertelde een moeder mij toen ze haar kind aan het einde van de dag op kwam halen, dat ze na een hele dag kinderdagverblijf nog naar oma en opa gingen om te eten, en ome Rudy zou er ook zijn (!), en dan nog even ‘gezellig’ af sluiten in de tuin bij de buren omdat het nog zulk mooi weer was… De volgende morgen vertelde de vader dat zijn kind weer een enorme driftbui gehad had. En ze hadden het nog wel zo gezellig gemaakt! Balans. Ik hoef jullie als professionals niet uit te leggen waarom dit jongetje aan het einde van de avond zo boos werd, maar de ouders hadden echt geen idee. Zij handelden echt vanuit de beste intentie. Lange dag kinderdagverblijf, hele dag hun zoontje gemist, weet je wat; we gaan gezellig nog even naar opa en oma etc… met een driftbui als gevolg. Arme ouders en arm kind. Balans.
En dan mijn main question: ‘Waar ga ik naar toe in 2017?’ Tja.. Dat is natuurlijk een beetje koffiedik kijken. Maar ik heb alweer een aantal leuke opleidingen en cursussen voorbij zien komen. Zoals een cursus over emoties bij het jonge kind, TINK, en een verdiepingscursus ‘Rots en water’. Ook op mijn werk zijn weer een aantal nieuwe leuke uitdagingen. Zo zijn er wat interne veranderingen, doen we dit jaar voor het eerst mee met NL doet en hopen we ook dit jaar weer veel nieuwe kinderen te mogen ontvangen. En veel 4-jarigen, die stevig in het leven staan, met goede wortels, te laten uitvliegen naar de basisschool.
Maar één ding staat bij mij voorop. Alles wat ik doe moet in balans zijn. Voor mij en mijn gezin. Want goed voor een ander zorgen, begint bij goed voor jezelf zorgen.
Ik wens jullie allemaal een inspirerend 2017. Dat jullie leven, werk, privé en uitdagingen in balans mogen zijn!
Liefs,
Doortje
