Ik krijg heel vaak de vraag: ‘Is het waar dat íedereen kan zingen?’ (vaak zijn dit mensen die van zichzelf vinden, dat ze het niet kunnen). Mijn antwoord is altijd hetzelfde: “JA! Iedereen kan zingen!” We zijn alleen tijdens het ouder worden kwijt geraakt hoe je dat precies moet doen. We weten niet meer welke stand ons lichaam moet aannemen om een bepaalde klank of hoogte te halen. We zijn het verleerd. Maar zingen kunnen we allemaal.
Dat zie ik nu elke dag weer terug bij mijn dochter van bijna 2. Ze kan nog niet praten, op wat losse woordjes na, maar muziek voelt ze elke dag in haar lichaam. Als ik het heb over ‘ik heb een leuk liedje gehoord…’ dan rent zij al naar de apple-tv en wijst ze met haar vingertje naar de afstandsbediening. Oftewel: zet die muziek aan waar jij het net over had, ik wil dansen. En sinds kort zingt ze er dus bij. Heel zacht, of heel hard met haar broer mee. Roepend of lachend. Kort of langer. Ze probeert het allemaal. En ik laat haar experimenteren.
Terug naar de basis
Want dat is eigenlijk wat we vroeger niet geleerd hebben. Vaak werden we tegengehouden in deze fase. We moesten zachtjes doen, of rustig aan. Niet zo gillen, niet zo roepen. We zijn opgegroeid met het idee dat timide zijn beleefd is. Dat is een cultuurding. In Afrika gaat dit er heel anders aan toe. Daar wordt bij elk feest gezongen en gemusiceerd, en er is niemand die zegt dat je te hard gaat. Of te vals. Iedereen doet mee en alles hoort bij het lied dat gezongen wordt. Eenheid. Saamhorigheid. Vrijheid.
En juist díe vrijheid is nodig om te zingen. Om het te durven doen. Om je niet te schamen voor je klank en de geluiden die jij produceert. Geloof mij, mijn dochter klinkt niet altijd even best en ik zit soms te giechelen met vingers in mijn oren, maar ik vind het heerlijk om te zien hoe zij zich er in laat onderdompelen. Ze geniet zichtbaar van haar eigen geluid, ook al is het ‘gek’ of ‘lelijk’of… het zijn maar woorden die iemand er voor bedacht heeft. Het betekent eigenlijk niks.
Zelf zingen?
Dus overweeg je om te zingen? Maak dan eerst eens klank, maak geluid! Doe het zo gek of grappig als je wilt. Maak korte geluiden, of juist lange. Pak 1 woord en zing daarmee een heel lied uit. Erg grappig en dus goed voor de buikspieren (die weer nodig zijn om prettig mee te zingen… 2 vliegen in 1 klap!). Ook een superleuk spelletje om met de kleintjes van je groep te spelen. Laat je leiden door hun geluidjes en klanken en doe elkaar na. Zing een liedje op dierengeluiden die zij kennen of laat ze ‘Vader Jakob’ zingen met hun eigen dreumes-klanken. Geeft hen ook nog een een boost aan zelfvertrouwen om de leiding te hebben in een spel.
Experimenteer als een dreumes en leer je stem wat beter kennen. Wedden dat jij dan over een tijdje kunt zingen?
Veel plezier!
