Het is dinsdagmiddag en groep 8 is op school begonnen met de proefcito. Dit is duidelijk te merken aan Thijs en Timo. Wat vinden zij het spannend en wat hebben ze er last van. Thijs is stiller en dwarser en probeert vooral anderen dwars te zitten. Timo is uitgelaten vrolijk, stuitert alle kanten op, stoeit, plaagt en maakt grappen, maar heeft ook een superkort lontje. Het eerste half uur in het park ben ik dan ook alleen bezig met ruzietjes oplossen en kinderen troosten. Ook de andere kinderen hebben inmiddels behoorlijk last van spanning.
Waar komt het vandaan
In een kinderleven gebeuren nogal wat spannende dingen. De spanning van sinterklaas, verjaardagen en andere feesten. Zenuwachtig zijn voor een spreekbeurt, boekbespreking en CITO en andere toetsen. Of gespannen zijn door problemen in de klas of thuis. Deze spanningen kunnen zich op verschillende manieren uiten. Kinderen worden druk of juist heel stil. Zijn eerder geïrriteerd, verdrietig of boos. Trekken zich terug of treden juist heel erg op de voorgrond. Hebben nergens zin in, zijn mopperig of vragen super veel bevestiging.
Erover praten
Praten over wat je spannend vindt, lucht vaak op. Soms heeft een uitnodiging om erover te praten echter een averechts effect. Vooral jongens vinden het nog moeilijk om onder woorden te brengen wat ze voelen. Door vragen als ‘Wat is er toch met je aan de hand?’ kan een jongen zich onder druk gezet voelen. Gevolg: nog meer spanning. Het kan helpen om voor het kind te verwoorden wat je denkt dat hij voelt. Soms kan dit de opening vormen voor een gesprekje over wat er speelt, soms ook niet maar het feit dat je ziet en herkent wat de jongen voelt geeft hoe dan ook een gevoel van opluchting
Lekker uitrazen
Bij spanning helpt het om je lichamelijk in te spannen en zo de spanning uit je systeem te werken. Op de groep probeer ik daar rekening mee te houden. Is er veel spanning dan doen we dus geen verstoppertje maar een spel waarbij ze lekker kunnen rennen. Soms geef ik ook alleen het gespannen kind de mogelijkheid om even lekker buiten uit te gaan razen. Zo kreeg ik maandag de vraag of het wel klopte dat Enzo in zijn eentje op het plein was. Ja dus. Enzo was die dag heel gespannen en druk, en het lukte hem even niet om met de groep mee te doen. Dus terwijl ik met de rest nog thee zat te drinken mocht Enzo lekker in zijn eentje buiten uitrazen. Hij blij en na een kwartiertje was de spanning eruit en kon hij met de rest van de groep meedoen aan de activiteit.
Schelden en vloeken
De meesten van jullie zullen wel herkennen hoe heerlijk het op kan luchten om te schelden of te vloeken als je gespannen bent. Ook bij kinderen kan dit helpen om spanningen los te laten. Daarom creëer ik nog wel eens een ‘scheldplek’. Op deze plek mag een kind dan 3 minuten al die scheld- en vloekwoorden die ze normaal niet mogen gebruiken eruit gooien. Dit werkt geweldig. Je ziet de spanning met ieder scheldwoord afnemen en na die 3 minuten kan een kind weer verder. Daarnaast vinden kinderen het prachtig dat ze mogen schelden.
Weer rust
Op de eerder genoemde dinsdagmiddag benoemde ik bij Timo zijn zenuwen en gaf ik hem een extra knuffel. Na zich even teruggetrokken te hebben uit de activiteit en het vormen van nieuwe teams kon hij weer verder. Thijs rende tijdens het vormen van de teams wat rondjes door het park en was daarna klaar om verder te gaan. Floris die door alle spanningen van Timo en Thijs inmiddels ook gespannen was, mocht met mij naar de ‘scheldplek’. Na een minuutje werden de scheldwoorden steeds gekker en was hij vooral aan het giebelen. De spanning was er ook bij hem af en zo konden we heerlijk nog een half uur met zijn allen in het park spelen.
