“Ik ben er even helemaal klaar mee, ik weet het even niet meer”. Tja als ik dat hoor, hoor ik een uitdaging. Mogelijkheden. Wat is er aan de hand dat een pedagogisch medewerker dit zegt?
De kinderopvang is leuk, kinderen zijn leuk. Kinderen houden geen rekening met jouw planning, kinderen willen alles ontdekken en grenzen uittesten. Impulsieve pure kleine mensjes die leven vanuit hun eigen wereld en eigen gevoelens. Zij houden geen rekening met anderen. Zij rennen heerlijk dwars weg wanneer jij net die andere kant op wilt gaan. De grootste driftbui verschijnt op het moment dat jij druk bezig bent. Er plast iemand in zijn broek net wanneer jullie naar buiten gaan. Een baby begint te huilen nét wanneer jij een andere baby aan het voeden bent. Een kindje bijt andere kinderen net wanneer jij even een ander kindje in bed legt. Dus ja, ik begrijp dat er dan wel eens gezegd kan worden dat je het even niet meer weet.
Spreek je uit, dan kunnen we samen actie ondernemen
Maar zolang je het hardop uitspreekt vind ik het goed. Goed? Ja want dan kan ik actie ondernemen. Samen met de persoon die het tegen mij uit spreekt. Ik ben dan ook altijd dankbaar wanneer een pm’er deze emotie bij mij durft, wil en kan verwoorden. Houd deze gedachtes niet voor jezelf want dan ontstaat er vaak geen positieve verandering. Net als kleine kinderen zichzelf met vallen en opstaan ontwikkelen, zo is dat ook voor volwassenen.
Herinner jij je nog waarom jij zo graag in de kinderopvang wilde werken? Voor mij is de kinderopvang genieten van kleine kinderen, de stralende snoetjes, de geborgenheid, de enorme lol, de creatieve momenten, de gekke streken en de geweldige fantasiewereld van het kleine onbevangen kind. De snottebellen en de huilbuien, de driftbuien en de koppige fases. Ik hou er van. De dagelijkse praktijk kan zeker zwaar zijn. Toch hoeft dat niet negatief te zijn. Wanneer jij als pm’er niet meer kan genieten van het mooie beroep is het wel tijd voor actie.
Je kunt besluiten om niets te zeggen. Niets te doen. Je kunt lekker dwars als een kind in verzet gaan en de schuld bij alles en iedereen neer leggen. Maar eerlijk gezegd geloof ik niet dat iemand zichzelf daar prettig bij kan voelen. Daarom skippen we snel dit gedeelte en gaan we door naar wat je wel kunt doen. Zodat jij weer ziet hoe geweldig jouw eigen beroep is en hoe je daar iedere dag van kunt genieten.
Waarom wilde jij in de kinderopvang werken?
Stel jij jezelf wel eens de vraag waarom jij in de kinderopvang wilde werken? Weet jij nog wat jij zo leuk vond aan de kinderopvang? En hoe kan jij er zelf voor zorgen dat jij iedere dag met plezier jouw werk kunt uitvoeren? Wat heb jij daar voor nodig? Binnen de middelen die er aanwezig zijn op jouw werk! Dus nu niet gaan denken: ‘Ja maar… ik moet voor te veel kinderen zorgen, of die stomme collega moet maar vertrekken. Nee! Hoe kun jij zelf de verandering zijn? Wat vind jij moeilijk? Waar heb jij behoefte aan? Durf jij uit te spreken wat jij moeilijk vind?
Kijk wat er goed gaat, wat leuk is en maak lol
Wanneer jij terug denkt aan de reden waarom het vak pedagogisch medewerker jou zo leuk leek, hoe kun jij er dan nu zelf voor gaan zorgen dat jij jouw vak ook zo ervaart in de dagelijkse praktijk? Probeer eens een keer alle stomme dingen weg te laten en ga een dag alleen maar zien wat goed gaat, wat leuk is en maak lol. Er is zoveel om vrolijk door te zijn in je werk op een kinderdagverblijf. Toch?
GENIET, want de kinderopvang kan echt een enorm mooi en leuk beroep zijn. En jij zelf kunt die verandering zijn. Of je kiest een ander beroep, dat kan ook.
Liefs Susanne
