Ik werk al 10 jaar in de kinderopvang en nog steeds hoor ik geregeld: “Hé, werkt er hier ook een man?!” Blijkbaar zijn ouders nog steeds gewend dat er alleen maar vrouwen op de groep staan. Gelukkig zijn er twee mannen op het kinderdagverblijf waar ik mijn eigen kinderen breng. Elke keer ben ik daar weer blij mee.
Gelukkig hoor ik geregeld van ouders dat ze ook blij zijn met mijn aanwezigheid. De keerzijde is dat je de negatieve verhalen alleen maar via via hoort. Ik zou die ouders graag zelf willen vragen wat hun ideeën zijn. Dan kan ik ze zelf uitleggen wat juist de goede kanten zijn van een man op de groep. Dat is mij in die tien jaar kinderopvang nog nooit overkomen.
Mijn manager krijgt af en toe een telefoontje met de vraag of er een man werkt op de groep. Gelukkig reageert zij altijd door te zeggen dat zij er juist heel blij mee is dat er man is op de groep. Maar zelfs dan krijgt ze soms de reactie: “Dan kijken wij nog even verder!”
Na een paar keer zo’n telefoontje kreeg ze weer een ouder aan de lijn met deze vraag. Ze reageerde een beetje gepikeerd, maar deze ouder wilde juist graag een man op de groep. Dan kreeg haar kind ook mannelijke energie in plaats van voornamelijk in de buurt van vrouwen te zijn.
Alle ouders die in eerste instantie negatief zijn, passen gelukkig hun mening aan nadat hun kinderen bij mij op de groep zijn geweest. Ik blijf gewoon altijd mezelf en doe me niet anders voor dan normaal. Ik ben er tijdens mijn werk helemaal voor hun kinderen. Geniet van de tijd met de kinderen. En probeer het beste uit de kinderen te halen, terwijl zij al spelend opgroeien tot individuen. Op een plek waar zij vertrouwd zijn en in veiligheid hun grenzen kunnen ontdekken. En af en toe over deze grenzen heen te kunnen gaan.
