Het is maandagmiddag, de eerste schooldag van het jaar, heerlijk weer en de kinderen moeten duidelijk hun energie kwijt. Met mijn collega en 17 kinderen ga ik naar het park. De oudste jongens gaan met een aantal schoolgenootjes die ook in het park zijn voetballen, Ik kijk toe, moedig aan en bemiddel waar nodig bij discussies. De 10-jarige M is het op een gegeven moment niet eens met een genomen beslissing, hij wordt boos en loopt weg. Niet alleen weg van dit groepje maar weg van het park. Hij loopt het park uit en blijft aan de overkant van de straat staan, en als hij ons ziet kijken loopt hij nog wat verder. Mijn collega vraagt aan mij: ‘Wat nu?’ En ook de andere kinderen kijken verwachtingsvol naar mij; wat ga ik nu doen?
Redenen om weg te lopen
Een kind dat wegloopt, doet dit niet zomaar, hij heeft hier altijd een reden voor. In veel gevallen loopt een kind weg omdat hij de situatie niet overziet, hij overprikkeld raakt en letterlijk afstand moet nemen van de situatie. Deze kinderen volgen letterlijk het advies op dat wij als volwassenen kinderen vaak meegeven; ga niet schoppen of slaan als je boos wordt maar loop weg uit de situatie. Bij de oudste bso-kids kan het ook gebeuren dat een kind wegloopt om stoer te doen (kijk eens wat ik durf) of als middel om zijn zin te krijgen (als deze goal niet telt dan loop ik weg). De 10-jarige M is erg prikkelgevoelig en wordt makkelijk boos wanneer hij een situatie niet overziet; typisch een kind dat wegloopt om tot rust te komen.
Wat doe je dan?
Tja wat doen je dan; in dit geval deed ik helemaal niets. Nou ja niets… Ik moedig de andere kinderen aan om verder te gaan met voetballen, richt mijn aandacht weer op het spel en houd M zonder dat hij het ziet vanuit mijn ooghoeken in de gaten, er vanuit gaande dat hij tijd en rust nodig heeft om af te koelen zodat hij daarna vanzelf weer terug komt. Door de jaren heen heb ik gemerkt dat niets doen in dat geval vaak het beste werkt.
Oog voor het kind
Loopt een kind weg, heb dan vooral oog voor het kind en zijn redenen om weg te lopen. Hoewel je uit veiligheidsoverwegingen vaak de impuls hebt om te roepen of erachter aan te gaan kan dit zeker bij een overprikkeld kind averechts werken. Hij of zij loopt door deze reactie alleen maar verder en verder weg, wat de situatie alleen maar onveiliger maakt. Bij een kind dat wegloopt om stoer te doen of om zijn zin te krijgen kan het wel heel goed werken om hem te roepen of achterna te gaan. Jammer genoeg valt er geen standaardmethode te benoemen die altijd werkt wanneer een wat ouder bso-kind wegloopt. Naar het kind en zijn redenen om weg te lopen kijken werkt vaak het best.
Hoe het afliep?
Door M even met rust te laten en mijn aandacht te richten op de andere kinderen kwam hij al snel tot rust. Binnen vijf minuten was hij terug bij de groep en had hij zelfs nog een ander kind geregeld om mee te voetballen zodat de teams voor zijn gevoel eerlijker waren.
