We kunnen veel leren van de kinderen waar we mee werken. Zo vind ik het heel mooi om te zien dat kinderen vaak niet goed kunnen liegen.
Ze stelen een snoepje en kunnen niet stoppen met glimlachen als je vraagt of ze een snoepje gepakt hebben.
Ze doen iets stiekems, giechelen veel en als je vraagt wat er aan de hand is gillen iets te hard: NIKS!!
Kinderen kunnen niet goed liegen als ze klein zijn. Maar ze zijn ook dapper, en onbevangen. Gaan op dingen af, zijn niet bang wat mensen van hen denken. Doen een dansje van blijdschap, lachen en huilen onbekommerd zonder na te denken of het gek is. Dan zijn ze een jaar of 6 en dan gaan ze nadenken of het misschien gek is wat ze doen. Ze worden behoedzaam en dat hele spontane kinderlijke gaat er af. Dit is waarschijnlijk ook het moment dat ze beter leren liegen.
Verschillende fases
Op mijn werk zorg ik voor drie kinderen in verschillende leeftijden, dus ik kan de verschillen goed opmerken. In mijn verhaaltjes over de drie kindjes haal ik de wijsheid van Erik Erikson aan. Erik Erikson was een psycholoog die zich vooral richte op psychoanalyse.
Bron informatie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Erik_Erikson
De jongste is anderhalf en zit nu in de fase van dingen uitproberen en kijken hoe ver hij kan gaan. Gister nog, toen hij van mij niet met zijn handen in de la in de keuken mocht zitten (dit mag hij overigens nooit van mij, hoor). Hij keek me aan met een twinkeling in zijn ogen en daar ging zijn kleine handje langzaam naar de la. Ik gaf hem snel een waarschuwing: “Ik wil niet dat jij de la open doet”. Toch trok met zijn kleine schattige handje de la open en hij keek me weer met die heerlijke ogen aan. Mijn hart smolt, maar toch zet ik door. Hierna volgde veel drama en boosheid, maar uiteindelijk veel knuffels en liefde. Het is logisch dat hij dingen gaat proberen, hoe weet hij anders wat wel en niet mag.
Erik Erickson vertelt ons dat kinderen in de leeftijd van 18 maanden tot 3 jaar de zelfstandigheid versus schaamte en twijfel ontwikkelen. Ze ontwikkelen hier een eigen wil.
Nu het middelste meisje… Zij is een meisje dat de waarheid heel belangrijk vindt. Ze komt mij vertellen als iemand twee koekjes pakt in plaats van één. Dit heeft ook met een bepaald rechtvaardigheidsgevoel te maken, denk ik. Dat zij mij dingen juist vertelt als er iets stiekems gebeurt, gaat eigenlijk een beetje tegen mijn ‘natuur’ in. Als ze haar grote zus verraadt, voel ik medelijden met de grote zus. Met wie moet je op zo’n moment nou meegaan?
Ik denk persoonlijk dat ze nog in de leeftijdsfase zit waar ze volgens Erik Erikson initiatief versus schuldgevoel ontwikkelt.
En dan nu het oudste meisje, zij is mijn inspiratie voor deze blog. Zij is degene die zo lekker giegelt als er een extra snoepje is gepakt. Wat ik stiekem heel normaal vind en soms doe ik zelfs alsof mijn neus bloedt, als jullie snappen wat ik bedoel.
Ik herken mijzelf hierin, ik deed dit vroeger ook. Ik kon de glimlach niet van mijn gezicht halen als ik iets gepikt had uit de kast en nog steeds ben ik helemaal niet goed in liegen. Bij dit meisje zie je dat ze aan het ontdekken is dat je kan liegen, of de waarheid kan verdraaien.
Volgens Erik Erikson zit zij in de ontwikkeling vlijt versus minderwaardigheid. Ze gaat ontdekken wat ze kan en wat ze minder goed kan.
Eerlijkheid
Na deze fase ga je je identiteit ontdekken. Wie ben ik, wat kan ik, waarom ben ik zoals ik ben? Erik Erikson legt uit dat je verward kan raken en veel gaat ontdekken. In de volksmond noemen we dit puberteit. In deze fase ga je vooral om je heen kijken en zien dat er meer ellende in de wereld is dan je dacht, ga je opnieuw je ouders uitproberen en kijken hoe ver je kan gaan (niet iedereen trouwens).
Hoe kijk je tegen liegen aan na deze fase?
Wat vind ‘de maatschappij’ tegenwoordig kunnen?
Wat is normaal?
In mijn leven probeer ik zo eerlijk mogelijk te zijn, helaas heb ik ook veel te leren.
Maar: leven in waarheid is zoveel meer bevrijdend.
