Kleine kinderen zeggen de leukste en meest wijze dingen op onverwachte momenten. Soms onbedoeld grappig, omdat ze nog niet goed kunnen praten of de woorden door elkaar halen. Maar ze weten vaak ook heel goed wat ze zeggen en wat het effect van hun woorden is. Waar wij volwassenen ons regelmatig inhouden, nemen kinderen geen blad voor hun mond. In de 12 jaar dat ik pedagogisch medeweker ben, heb ik veel uitspraken van kinderen verzameld. Een aantal wil ik graag met jullie delen.
Vullief (peuters)
Op het kinderdagverblijf sluiten veel kinderen al vanaf jonge leeftijd vriendschap met elkaar. En soms ontstaat er zelfs een ware verliefdheid. Zo doet Fabian elke keer zijn uiterste best om naast Floortje aan tafel te kunnen zitten. Hij is “vullief” op haar, zoals hij het zelf zegt. Als ik Fabian vraag waarom hij nu eigenlijk zo ‘vullief’ is op Floortje. Zegt hij met een diepe zucht: “Ze kan zo mooi rondjes tekenen.” Tja, op die leeftijd ligt de lat nog niet zo hoog.
Nooit meer (peuters)
Peuters nemen dingen vaak erg letterlijk. Zo zitten Sem en Hessel aan de lunchtafel. Sem zegt uit het niets tegen Hessel: “Ik wil nooit meer met je spelen. ”Waarop Hessel boos reageert: “Dat vind ik niet eerlijk, dat duurt veel te lang, hoor!”
Babymiertje (peuters)
Ik probeer een mier te redden als ik zie dat Erik er een dood wil trappen. Ik vertel Erik dat als hij dan misschien de vader van een babymier doodmaakt. Ik weet dat je het geweten van een kind pas op latere leeftijd kunt aanspreken, maar mijn normen en waarden namen even de overhand. Erik moet even over mijn woorden nadenken. “Als mijn mama en papa dood zijn, dan is dat ook erg voor Emme en mij!”, zegt hij met een snik in zijn stem. Terwijl ik me schuldig voel over wat ik heb gezegd, voegt Erik er nog aan toe: “En wie zet dan voor ons de televisie aan?”
Grote mensentand (schoolkinderen)
Kinderen kunnen op de kleinste dingen erg trots zijn. Ze delen dit ook graag met andere kinderen. Lieke laat haar mooie nieuwe grote mensentand zien. Waarop Tim direct reageert met: “Je moet hem nu wel water geven! Anders gaat hij niet groeien!”
Tradities (schoolkinderen)
Het verbaast me soms hoe traditioneel kinderen over bepaalde dingen denken. Op de bso hebben ze een Barbie en een Actionman om mee te spelen. Barbie moet op een middag meerdere keren gered worden door Actionman. Ik vraag voorzichtig of Barbie misschien ook een Actionman kan redden. De kinderen kijken mij verbaasd aan. “MAAALIESSS!”, roept Julia en rolt met haar ogen. “Barbie heeft toch hakken aan!” Oh ja, natuurlijk en ik druip langzaam af.
Mijn baby bij jou (peuters)
Kinderen zeggen regelmatig iets liefs tegen me zonder dat ze het zelf door hebben. Ik moet dan altijd even glunderen. Zo zijn de meisjes druk met de poppen in de weer. Ik geef ze een compliment door te zeggen dat ze een goede moeder zijn. Waarop Eline antwoord: “Ik ga later ook moeder worden en dan breng ik mijn baby bij jou!”
Doe dat ergens anders (peuters)
Ik zit op de grond na te denken over de tekst die ik wil toevoegen – op de app voor de ouders – bij de foto die ik zojuist heb gemaakt. “Marlies, wat doe jij?”, vraagt Ella. Ik vertel haar met een knipoog dat ik aan het nadenken ben hoe ik hen kan helpen opvoeden. “Kun je ook ergens anders opvoeden?” vraagt Alex. “We zijn hier net zo lekker bezig!”
Overgeslaagd (peuters)
Peuters interpreteren de regels graag naar eigen inzicht. Zo betrapte ik Hayley met haar vingertjes in de koektrommel. Ik vertel haar dat ze eerst netjes moet vragen of ze een koekje mag. Hayley knippert met haar grote ogen en zegt: “Maar mama zegt; een kind dat vraagt, wordt overgeslaagd’. Ga daar maar eens iets verantwoordelijks tegenin brengen.
Verwondingen (peuters)
Bij elk schrammetje of sneetje halen we altijd direct de verbanddoos te voorschijn. Pleisters zijn namelijk toverstickers. Zo komt Jort op een middag huilend binnenlopen met de mededeling: “Ik heb een bloedneus aan mijn teen.” Ik probeer mijn lach in te houden. Peuters nemen hun verwondingen namelijk uiterst serieus. Wij moeten dat dus ook!
