Vorige week mocht ik ineens weer eens invallen op een andere locatie dan mijn ‘vaste’ stekkie. Wat ik als ontzettend fijn heb ervaren. Even een kijkje in de keuken bij een ander. Het deed me weer terugdenken aan lang geleden. Want ik ben, zoals zovelen, begonnen als invalkracht. Hoog tijd voor een blog over de belangrijke functie van invalkracht. Want deze wordt zwaar onderschat. Het brengt me op een paar essentiële punten die ik graag met je deel.
Flexibel zijn: uit je bed gebeld worden door de planner met de vraag of je kunt werken. Binnen 5 à 10 minuten aankleden, ontbijten, tandenpoetsen, alles in een moordtempo. Of wanneer je dit allemaal achter de rug hebt, teruggebeld worden met de mededeling dat het toch niet nodig is. Op de locatie komen en weer naar een andere locatie gestuurd worden. Je maakt het allemaal mee als invaller.
Vragen stellen: veel vragen stellen op de locatie waar je komt. Waar staat dit? Waar staat dat? Zijn er nog allergieën waar ik rekening mee moet houden? Wie slaapt waar? Zijn er nog andere belangrijke zaken die ik moet weten? En ondertussen natuurlijk ook gewoon de dag zo goed mogelijk proberen te draaien. Ook dit hoort bij het werken als invaller.
Presteren: deze sluit min of meer aan op het vorige punt. Als invaller probeerde ik altijd het onderste uit de kan te halen. Laten zien wat ik in mijn mars had en me zo snel mogelijk alles eigen maken. Bij iedere locatie weer laten zien wie jij bent. Zorgen dat ze je terugvragen en je dus weer werk hebt.
Voorstellen: zoals gezegd, heb ik dit wel ontelbaar keren gedaan als invaller en later natuurlijk ook als vaste pedagogisch medewerker. Aan ouders, aan managers, aan collega’s of aan de kinderen. Of aan weer een opa of oma die zijn of haar kleinkind kwam ophalen. Kortom, ik heb mezelf nog nooit zo vaak voorgesteld.
Het lot van de invaller: is dat kinderen jou nog nooit hebben gezien. Sommige kinderen zijn daar ontzettend gevoelig voor en zullen jou nooit accepteren. Hoe hard je misschien ook je best doet. En het is volstrekt logisch. Kinderen willen veiligheid en hun vaste gezicht. Alleen is dat misschien niet altijd leuk voor jou.
Laat ik voorop stellen dat het werken als invalkracht hele leuke aspecten heeft. Je ziet veel verschillende plekken. Uit ervaring weet ik dat je megaveel inspiratie opdoet en dat je veel facetten van jezelf leert kennen. Nu zijn bovenstaande punten slechts een korte weergave van waar je als invaller allemaal mee te maken krijgt. Als pedagogisch medewerkers zijn we ons lang niet altijd bewust van hoe we omgaan met invalkrachten. Het zijn juist de mensen die je uit de brand helpen. Die komen als je vaste collega ziek thuis is. Die ervoor zorgen dat je de dag kan draaien zoals je de dag altijd draait. Dus, laten we met z’n allen de invallers die we tot onze beschikking hebben omarmen. En ze vertellen én laten voelen dat ze meer dan welkom zijn. Want we kunnen niet zonder hen!
