Voorlezen is goed voor de uitbreiding voor de woordenschat, maar ook voor het ontwikkelen van auditieve verwerking. Het prikkelt en stimuleert de fantasie. Maar ik vind voorlezen persoonlijk vooral gewoon een heel fijn moment. Een moment van rust, waarbij de kinderen zich om mij heen en op mijn schoot installeren. Het liefst lekker in de kussens, in het zonnetje bij het raam in onze relax-hoek.
De grootste griezel
Ik heb onlangs het boek De grootste griezel van Loes Riphagen gekregen en meteen ‘getest’ met de kinderen van mijn groep. In het boek De grootste griezel is er een spin die zichzelf de grootste griezel vindt. Op de volgende bladzijde volgen er echter steeds meer en steeds grotere dieren die zichzelf benoemen tot de grootste griezel. Iedereen is wel bang voor iemand. Of toch niet? En wie zal uiteindelijk de allergrootste griezel zijn…? Dat verklap ik natuurlijk niet! Maar dit humoristische einde is zeker origineel te noemen en trekt de lezer in het verhaal!
Leuk boek, met grote prenten. De kinderen zijn enthousiast en wijzen naar de dieren. Aan de afbeeldingen kan je goed zien of de dieren bang zijn, of juist bang willen maken. Dat resulteerde bij ons in een potje bang en boos kijken, wat een pret!
Voorlezen eindigt bij mij nooit met het dichtklappen van het boek. Het mondt altijd weer uit in een nieuwe activiteit. Dit kan zowel een creatieve, fantasie-, yoga- of andere activiteit zijn en dit boek leent zich daar uitstekend voor! De dieren uit het boek kunnen natuurlijk geknutseld worden, of nagedaan, maar ook kunnen we oefenen met begrippen als groter en kleiner. En door het plot wordt ook duidelijk dat niet iedereen voor hetzelfde bang is. En wat kan je doen als je bang bent?
Graag deel ik met jullie dit yogaversje:
Ik sta hier als een berg. En niets vind ik nog erg. Ik maak me groot en lang. Ik ben niet bang.
Tip: Mocht je vast een impressie van het boek willen zien; hier een video die ik op YouTube vond:
Liefs, Doortje
