KIEKEBOE! Wedden dat jij dit spelletje heel regelmatig speelt? Kiekeboe hoort bij de ontwikkeling van kinderen. Ouders en andere volwassenen lijken dit spelletje automatisch te spelen met kinderen. Kiekeboe spelen tovert een lach op het gezichtje van het jonge kind. Dat zou komen door het verrassingseffect. In de leeftijd dat we veel kiekeboe met kinderen spelen, leren zij dat objecten buiten hun gezichtsveld niet verdwijnen, maar er nog gewoon zijn. Heel belangrijk, ook om te leren dat papa en mama snel weer terug zijn als ze even in de keuken zijn bijvoorbeeld. Ik dacht dan ook dat dit boekje van Max Velthuijs vooral een succes zou zijn bij de allerjongsten bij mij op de groep, maar dat bleek toch niet helemaal zo te zijn. Kiekeboe met Kikker heet het boek en het is van stevig karton. Bovenop zit Kikker die kiekeboe met je kan doen!
Maandagmorgen. Ik ga lekker met de jongste kinderen in de kussens zitten. Mijn favo-plekje als het gaat om voorlezen! Als iedereen lekker zit, laat ik het boek zien en begin ik te lezen. Kikker heeft een spelletje bedacht: kiekeboe! Hij gaat naar zijn vriendjes om hen te verrassen met kiekeboe, maar er is niemand… Of toch…?
Iedere keer als ik Kiekeboe lees, doe ik zelf ook mijn handen voor mij ogen. De kinderen doen mij vrijwel direct na en zij worden hoe langer hoe luider! Dat wekt ook de interesse van de wat oudere kinderen en zij komen er bij zitten. Het zijn de peuters die ontdekken dat Eend, Beertje, Rat en Haas wel op de plaatjes staan, maar goed verstopt zijn. Ze joelen om het hardst en wijzen aan waar ze zitten. Als Kikker kiekeboe doet en ziet dat Eend er niet is, ziet hij wel iets anders… Nee, dat is een… ‘vlinder!!’, roepen de kinderen. Bijna goed! Het is een libelle.
Nog een keer!
Nadat het boekje uit is, lees ik het nog een keer, en nog een keer. Herhaling vinden zij nog zo fijn. En doordat het verhaaltje lekker kort is, kunnen zij het ook sneller herkennen en kunnen zij hun aandacht er goed bij houden! Na 3 keer lezen gaan sommige kinderen weer weg; met iets anders spelen. Berend zit als laatste nog bij mij op schoot. Hij speelt met de armen van de kikker op het boekje. Hij doet ze voor de ogen van kikker als ik kiekeboe zeg. Ik pak de handjes van kikker en houdt ze voor de ogen van Berend. Hij lacht en doet hetzelfde bij mij. Heerlijk even zo’n moment. Als we bij de bladzijde komen waar Kikker Eend niet ziet lees ik: Nee, dat is een… ‘Bilelle!’ zegt Berend trots! Bijna goed..!
Dit boek is absoluut een aanrader voor op de groep! Je kunt het makkelijk even tussendoor voorlezen omdat het een kort verhaaltje is. De peuters laat ik er ook zelf mee spelen: zij spelen dan kiekeboe met de kikkerknuffel en lezen het al snel op hun eigen manier aan elkaar voor. Kinderen vragen ook regelmatig zelf om dit boekje. Iedere keer dat één van ons namelijk kiekeboe speelt, denken zij aan het boek en willen zij het lezen. Super leuk dus!
Liefs, Doortje
