De Bumblies-tandenborstels, de Efteling- Sprookjesboom tandenborstels van de Jumbo, de Ikea kinderstoel, de Ikea traphekjes, Ikea Malm-ladekasten, Boomhuis Manó, zwemvleugels van de Kruitvat en van Playing Kids. Een lijst van kinder- en babyproducten die ik het afgelopen jaar in de media voorbij heb zien komen. Al deze producten zijn teruggeroepen omdat ze niet veilig zijn. Veiligheid voorop. Voorkomen is beter dan genezen. Zeker bij de kwetsbare doelgroep waarmee wij in onze branche werken. Maar slaan wij niet door?
Ouders en verzorgers letten toch ook op?
Tandenborstels waarbij een kind het achterkantje af kan bijten of waarbij haartjes los kunnen komen. Tandenborstels voor kinderen van 0 tot 4 jaar. Kinderen van deze leeftijd horen hun tanden toch nog niet zelf te poetsen? De ouder/ verzorger poetst toch? En mag het kind zelf oefenen, dan gebeurt dit toch onder toezicht?
Een van stof gemaakt boomhuis waar vingerpopjes op gezet kunnen worden. Teruggeroepen omdat de binnenkant na verloop van tijd los kan laten en kleine kinderen de vulling in de mond kunnen nemen met verstikkingsgevaar. Is dit geen speelgoed waar kleine kinderen zo ie zo onder begeleiding mee horen te spelen? Kan speelgoed dat ouder wordt niet altijd al last van slijtage krijgen met kans op loslatende kleine onderdelen? Let je als ouder/ verzorger hier niet al op wanneer je een kind speelgoed aanbiedt om mee te spelen?
Zwemvleugels waarbij de randen niet sterk genoeg zijn en deze randen kunnen scheuren. Blijf je als ouder niet sowieo bij je kind in het water, omdat het zijn zwemdiploma nog niet heeft?
Ik vraag mij af hoe de kinderopvang met terugroepacties om gaat. Hierin valt het mij op dat veel gastouders elkaar goed op de hoogte houden van mogelijke gevaren en terugroepacties. Op fora en via Facebookgroepen speciaal voor de gastouderopvang.
Claimcultuur
Ik vraag mij af waarom het mij opvalt dat er steeds meer terugroepacties zijn. Komt dit door een claimcultuur die in Nederland stukje bij beetje overkomt uit Amerika? Ik lag helemaal dubbel toen ik anderhalf jaar geleden in New York was en ik daar een reclame zag voor een bepaalden medicijn waarvan de lijst met bijwerkingen die erbij vermeld werden, vele malen langer waren dan de genezende krachten die het zou hebben. Last van je rug, slik dit, maar pas op want er is een kans dat je er dood aan gaat. Tja, hmmm….
Of komt het doordat ik ‘kinderopvang’ in hart en nieren ben. Een soort van wandelende risico-inventarisatie. Bewust van heel veel mogelijke ongevallen en alert op hoe je deze kunt voorkomen. ‘Kind stikt in klein voorwerp.’ ‘Bewaar speelgoed met kleine onderdelen buiten het bereik van de jonge kinderen’. ‘Controleer de vloer op kleine onderdelen gedurende de dag en aan het einde van de dag als je de ruimte schoon maakt.; En wie bij mij thuis komt en bekend is in de kinderopvang zal het direct opvallen dat mijn medicijnbak hoog bovenop de koelkast staat, al mijn schoonmaakmiddelen ook hoog opgeborgen staan in de trapkast en dat mijn bak met wasmiddelen bovenop de wasdroger staat. Alles buiten het bereik van mijn kinderen.
Help ouders bewust worden
Mag ik hieruit concluderen dat het ons bewust zijn van veel mogelijke risico’s voor jonge kinderen zo vanzelfsprekend geworden is dat terugroepacties als hierboven voor ons als professionals als onnodig klinken? Misschien een cursus ‘bewust worden van mogelijke risico bij kinderen’ aanbieden aan alle jonge ouders? Ik denk dat je hier de ongevallen meer mee terugdringt dan met alle goedbedoelde terugroepacties.
Collega’s in de kinderopvang, jullie kunnen hierbij ook een grote rol spelen. Help ouders zich bewust te worden van mogelijke risico’s door hier tijdens een overdracht over te praten. Misschien ook een leuk onderwerp voor een volgende ouderavond?
