Zoveel te vertellen hebben, want zoveel meegemaakt, ‘en toen, en toen, en toen, en, en, en’. Soms zit er zoveel in je hoofd maar kun je net de juiste woorden niet vinden. Misschien herken je het zelf wel, als je bijvoorbeeld erg moe bent. Dat je even blijft hangen in de zin die je wil vormen. Voor kinderen in ontwikkeling is dit heel normaal. Dit hoor ik regelmatig: ‘Als hij in de kring zit en de juf vraagt hem iets te vertellen, dan komt hij vaak niet goed uit zijn woorden’. Ik snap de bezorgdheid, want je bent misschien bang dat blijven hangen overgaat in stotteren.
Wanneer kinderen leren praten, is het soms haperen tijdens de uitspraak van woorden en zinnen helemaal niet raar. Het kind weet in principe wat het wil vertellen maar heeft nog weinig ervaring met het maken van langere zinnen. Dan lukt het nog niet om de juiste woorden op het juiste moment te vinden. En dat resulteert dan in het herhalen van woorden of delen van woorden. Ik zou zeggen, geef het maar gewoon de tijd. Laat het kind vertellen, val het niet in de rede en laat die haperingen maar gebeuren. Je hoeft er niets van te zeggen, negeer het zelfs maar. Vaak gaat het vanzelf steeds beter.
Onvloeiendheid
Normale onvloeiendheden, zo worden ze genoemd. Bij de meeste kinderen gaan ze dus gewoon weer voorbij. Neem de tijd voor het verhaaltje van het kind. Zet de radio of televisie uit (afleidende geluiden) en moedig na afloop aan: ‘Goed verteld joh!’
En als je dan toch op stotter-alarmbellen wil letten, houd dan het volgende in de gaten: het vermijden van specifieke woorden, spanning in het gezicht, de nek of handen en blokkades tijdens het spreken. Maar verder geldt: vertellen, dat moet je gewoon oefenen!
