Ik kende haar al sinds groep 1. Het meisje met echt prachtige amberkleurige ogen dat als kleuter ook al logopedie volgde. Dat was alweer twee jaar geleden. Nu zat ze sinds twee weken in groep 3. En dat is even wennen voor iemand die gewend is om op school heerlijk te rennen en te roepen en met een blauwe glittercape prinses Elsa na te spelen. Nu moet ze aan een klein tafeltje zitten, de hele dag, en luisteren naar hoe de juf uitlegt hoe je het cijfer 4 moet schrijven. Tegelijkertijd ook nog kijken en het dan nadoen. Nog een aantal keer kwam ze bij mij om met het herkennen van klanken te oefenen.
Auditieve discriminatie
Het oefenen met het onderscheiden van klanken, auditieve discriminatie noem je dat, hoort ook bij het werk van de logopedist. Auditieve discriminatie is één van de auditieve vaardigheden die belangrijk zijn bij het leren lezen en schrijven. Welke klank hoor ik en welke letter hoort daarbij? We oefenen dan bijvoorbeeld met ‘hakken en plakken’; het luisteren naar opeenvolgende letters en die dan combineren tot, inderdaad, een kloppend woord. ‘t-a-k’ maakt ‘tak’ en ‘s-oe-p’ wordt ‘soep’.
Eerste boek
Maar het herkennen van letters, klanken, dat was zo lastig en het lukte steeds niet. Oefening baart kunst en gelukkig al heel snel. Want na vier weken in groep 3 liet ze mij tijdens haar wekelijkse logopediesessie ontzettend trots haar eerste leesboek zien; Poes Sim. Het was ontroerend om mee te maken dat ze ontdekte hoe het is om te kunnen lezen. Dat een boek een verhaal heeft en dat je dat verhaal kunt vertellen. Zij las voor en ik moest luisteren.
Ik hoop dat het de start was van een leven lang genieten van spannende verhalen, romantische chick flicks, mooie biografieën en gewoon veel fijne boeken.
