‘Logopedie, dat is toch iets met voeten?’ Het komt nog wel eens voor dat mensen die vraag stellen als ik vertel dat ik logopedist ben. Maar nee, ik vijl (gelukkig) niet aan teennagels of hielen. Wel schaaf ik aan spraak- en taalvaardigheden, voornamelijk bij kinderen.
Kleine cliëntjes
Tijdens mijn werk in Rotterdam help ik kindjes die moeite hebben met communiceren. Omdat ze een kleine woordenschat hebben, omdat ze het moeilijk vinden om zinnen te vormen of omdat ze bepaalde klanken nog niet goed uitspreken. Dat is in het kort waar mijn werk over gaat. En ik vind het heerlijk, om in kleine stapjes dichterbij een einddoel te komen. Om te zien dat een kindje dat praten eerst heel spannend vond, langzaam maar zeker durft te vertellen.
Als logopedist bouw je al snel een persoonlijke band op. En dat merk je aan kleine dingen. Toen ik laatst tussen twee sessies door een kop thee maakte, in het keukentje van de praktijk, hoorde ik uit de wachtkamer: ‘Lotte, ben je thuis?’ In de beleving van veel kleine cliëntjes woon ik in m’n behandelkamer en is de massagetafel van de fysiotherapeut mijn bed.
De leidsters maken er telkens een feestje van
Een belangrijk onderdeel van de behandeling is het oefenen. Iedere week geef ik een nieuwe oefening mee die thuis elke dag even kort herhaald moet worden. Zo kan de oefenstof beklijven en is er sneller vooruitgang te zien. Elke dag oefenen, dat is best lastig in alle drukte, naast de BSO, het koken en de voetbaltraining. Daarom ben ik zo blij met de mensen van de kinderopvang, die in hun drukke schema’s even vijf minuten vrij maken om te oefenen. Die heel even de tijd nemen om het logopedieschriftje te voorschijn te halen en samen met het kind een paar oefenwoorden opzeggen.
De week erna is die extra aandacht vaak goed merkbaar. Zo werk ik met een meisje dat op de BSO elke dag even met de lettercombinatie ‘sch’ oefent. De leidsters maken er telkens een feestje van want alle kindjes mogen meedoen. Samen langzaam de linker- en de rechterhand naar elkaar toe bewegen; ‘s’ en ‘ch’, ‘s..chip’ en ‘s..choen’. Trots laat het meisje steeds zien hoe ze in de groep geoefend hebben.
Logopedie wordt op die manier veel leuker!
