Een nieuwe ouder belt naar de afdeling Kindplanning. Moeder vertelt dat ze opvang voor haar baby’tje zoekt voor een halve dag per week. Kindplanning regelt alles keurig met ouder en licht vervolgens de locatiemanager in. Je hoort de locatiemanager aan de andere kant van de lijn balen. Een halve dag per week? Is dat wenselijk?
Als de locatiemanager het nieuwe kindje introduceert bij de pedagogisch medewerkers zeggen zij het hardop: een halve dag? Maar zo went het kind toch nooit. Enigszins bezorgd wachten zij de startdatum van het kindje af.
Pedagogisch belang
En zo komt het regelmatig voor dat wij als medewerkers in de kinderopvang verzoeken krijgen van ouders die naar ons inzicht pedagogisch ongewenst zijn. Steeds maar ruilen van dag, weinig opvang per week, ophalen tijdens slaaptijd, noem het maar op. En daar hebben wij dan een mening over… Want wij weten immers wat goed is voor het kind. Wij zijn immers de professionals. Aan de andere kant, wie kent zijn kind en privésituatie nou het best? Dat is toch echt de ouder.
Wat doe je dan?
Maar wat wil je dan als organisatie? Bepalen wij wat het beste is voor een kind? Of doet de ouder dat? Gaan wij dus een verzoek van een ouder weigeren omdat het naar onze inschatting niet ‘verantwoord’ is? En doe je dat dan op voorhand of ga je het eerst proberen met het kindje en mocht het niet goed lopen dan het gesprek met de ouder aan?
De ouder in de lead….
Naar mijn mening is het de ouder die het kind het beste kent. Het is ook de ouder die inzicht heeft in de gezinssituatie en agenda. Wij zijn een dienstverlenende organisatie. Voor mij houdt dat in dat je zoveel mogelijk aan de wensen van de klant tegemoet komt. Uiteraard staan wij voor onze pedagogische kwaliteit. Ook zijn wij verantwoordelijk voor het welzijn van al onze kinderen. Mocht dat in het gedrang komen is het dus tijd voor een gesprekje met de ouder. Maar tot die tijd zoek je naar een goede balans tussen de wensen van de ouder en de mogelijkheden van ons als organisatie om daaraan tegemoet te kunnen komen.
